Posiadanie cech introwertycznych nie oznacza braku relacji, a jedynie prowadzenie ich w swoistej, odpowiedniej dla siebie formie. Błędnym założeniem byłoby stwierdzenie, że introwertyk to osoba, która generalnie nie lubi kontaktów z innymi ludźmi, stroni od rozmów i skupia się na sobie. Dla introwertyka przebywanie w dużym skupisku ludzi, na przykład na koncercie lub podczas hucznego przyjęcia, nie będzie najbardziej komfortową sytuacją. Jednak rozmowa w małym gronie bądź z jedną osobą i w spokojnym otoczeniu jest czymś, od czego introwertyk nie będzie stronił.
Według badania Fernandeza i Cabello z 2015 roku istotnym czynnikiem w postrzeganym szczęściu introwertyków jest oceniana jakość posiadanych relacji. Bliskich relacji może być mniej, ale mogą być bardzo znaczące dla osoby i przynoszące jej dużo satysfakcji. Co więcej, introwertyk chętnie włączy się do rozmowy jeżeli uzna, że w danym momencie ma coś do powiedzenia. Nieśmiałość oraz lęk społeczny nie są przypisane do introwertyzmu, mogą u danej osoby wystąpić, jednak równie dobrze introwertyk może czerpać przyjemność z interakcji z innymi i nie obawiać się podejmowania kontaktu.
Nie tylko pojedyncze osoby, ale także grupy a nawet kultury wykazują tendencje w wymiarze introwersji i ekstrawersji. Na przykład w Stanach Zjednoczonych zachowania aprobowane społecznie, częściej chwalone i nagradzane posiadają znamiona ekstrawersji, podczas gdy w kulturze azjatyckiej, chociażby w Japonii, wzmacniane są te z drugiego krańca spektrum.
Kontinuum introwersja-ekstrawersja ma wiele odcieni i żaden z nich nie jest lepszy lub gorszy od pozostałych. Jego zalety oraz wady będą zależały od sytuacji i Twoich potrzeb w danej chwili. Natomiast lepsze rozumienie siebie, rozwój samouważności i przyglądanie się sobie pozwoli Ci na bardziej świadome działanie i czerpanie większego zadowolenia z życia.