Czym jest socjoterapia?

Najpełniej oddaje to tłumaczenie angielskiego słowa sociotherapy jako: terapia w społeczności.

Oddziaływanie terapeutyczne z wykorzystaniem wpływu środowiska i zachodzących w nim interakcji na forum grupy społecznej. Socjoterapia skierowana jest do osób, które odczuwają potrzebę poprawy funkcjonowania w świecie społecznym.

Bywa tak, że występują problemy w kontaktach z jedną, często bliską osobą lub też związane z przebywaniem w grupie. Czasem tak mocno determinuje nas posiadanie racji, że cierpią nasze relacje międzyludzkie. Propozycja na motto przewodnie: NIE RACJA, ALE RELACJA!

Gdy w kontaktach brakuje relacji, wtedy spotkanie z drugim człowiekiem stresuje, denerwuje, przeraża, słowem nie wychodzi. Ludzie wokół mają wpływ na jednostkę, działają jak lustro, w którym można się przejrzeć.

W grupie socjoterapeutycznej jej członkowie otrzymują  akceptację, wsparcie i zrozumienie w atmosferze szacunku, pod czujnym okiem terapeuty jako katalizatora społecznego. Dzięki działaniom korekcyjnym zmianie ulega poziom kompetencji socjalnych i umiejętności społecznych.

Socjoterapia realizuje trzy cele: terapeutyczny, edukacyjny i rozwojowy, które wyzwalają rozwój społeczny i emocjonalny, naukę określonych reakcji i działań, w efekcie korekcję niepożądanego zachowania (choć nie jest to celem samym w sobie) oraz wypracowanie różnych umiejętności społecznych. Należą do nich między innymi:

• asertywność,
• komunikacja, nawiązywanie i budowanie pozytywnych relacji,
• radzenie sobie w sytuacjach konfliktowych,
• przyswojenie zachowania akceptowalnego społecznie,
• nauka pełnienia określonych ról społecznych,
• budowanie poczucia własnej wartości i tożsamości,
• zdobycie wiedzy o sobie i funkcjonowaniu społecznym,
• wyeksponowanie swoich mocnych stron w kontaktach z grupą,
• możliwość odreagowania emocjonalnego,
• radzenie sobie z emocjami, ich nazywanie, rozpoznawanie i wyrażanie.

Zajęcia socjoterapeutyczne skierowane są do szerokiej grupy osób: wykazujących zaburzenia zachowania, emocjonalne, rozwojowe, somatyczne i obsesyjno – kompulsywne,  zmagających się z trudnościami życia, uzależnieniami, chorobą nowotworową, depresją, fobiami oraz wspomagają leczenie dzieci nadpobudliwych, agresywnych, wycofanych, pochodzących z rodzin dysfunkcyjnych, zaniedbanych wychowawczo.